Taylan Ayık - Son Öykü

Bir öykü dinledim, geçmişin yorgun sesinden
Bir çocuktan bahseden, yalnızlığa mahkum
Doymak bilmez yalanların,
Pençesinden kurtulan benim,

Yitirilmiş çokça zaman
Elden avuçtan uçup giden,
Boşa geçmiş onlarca yıl, yüreksizce harcanan,
Bitti artık hükmün yalan

Benim işte yenilmeyen, yalana dizçökmeyen
Görmeden ölmem ki ben gerçeğin zaferini

Geçmiş bir aynadır sureti benim,
Sessiz tarih dile gelir zaman zaman,
Usul, usul, bir yağmur yağar, ince ince
Her düşen damla damla gözyaşım benim,

Benim işte yenilmeyen, yalana dizçökmeyen
Görmeden ölmem ki ben gerçeğin zaferini