Tekin Karabey - Sevdam

Sevdam

Yırtık bir zamandı senle tanışalı tıpkı iri bir çamın yavaş yavaş salanışı
Sıkıntılı bir rüzgar olsa bile arının çiçeğe konuşudur sevdam
Beceremedim yüzüm gözüme bulaştırtım halbuki mutluluğu öyle çok aramıştımki sende
Ne rüzgarlar estirdim gönlümde ne rüzgarlar
Şimdi depremler kopuyor içimde kocaman yüreğim şimdi bir kuş gibi
Sanki yeniden doğuyor yenide büyüyor
Soruyorum sana ne demeli ne demeli bu kasırgaya bu sevdaya bu fırtınaya anlatayımda dinle
Sevmek kendini incitmektir yüzünü gözünü kan içinde bırakmak kendini suçlamaktır
Hatayı başka yerde aramamaktır bir yiğidin yüzüne çarpan sert bir siledir Bu sadece bizde yaşanır kahpe nin kasaturasıdır yiğidin ensesinde dolaşır
Adım adım izler bir yiğidin sert kamcısıdır yaşadıkça inim inim inletir
Rüzgarın en sert estiği zamandır kengeri kökünden koparmasıdır
Depremin en şidetli vaktidir zindan etmesidir yeryüzünü birken çıkardığı çığlıktır sevda
Karın dehşetle kucaklaşmasıdır sevda
Sevdam bir yiğidin hançeridir yüreğimde saklı sevdam bir annadolu ateşidir
Ne söner ne kasırgalar dinler hep bir teberik bir ziyaret gibidir
Çocukların hafızasında saklı sevda herkesin harcı değil
Sevmek korumak yüceltmektir sevda
Sevdam bile yok oldu sevdam dilde toz oldu
Sevdam gözde buz oldu sevdam sözde yar oldu