Tolga Burkay - Hafifliğin Ağırlığı

Küçük kara kuru bir oğlan çocuğu
Tutmuş babasının elinden
İplemeden karı soğuğu
Yürüyor üç adım önümden

Çocuk olmasına çocuk
Gözleri öyle diyor
Ama öyle bir mahsunluk ki bu öyle bir ağır
Omuzları çekmiyor
Şehrin ışıkları kör etmiş beni
Neresindeyim bencilliğin
Çöktü üstüme ağırlığı Yaşadığımız şu hafifliğin
Küçük kara kuru bir oğlan çocuğu
Tutmuş babasının elinden
İplemeden karı soğuğu
Yürüyor üç adım önümden
Anlamak zor ne söylediğini
Ama zor değil hayal etmek
Yoksul bir babaya ne söylenirse yorgun bir şehirde
'baba bu nasıl memleket
Şehrin ışıkları kör etmiş beni
Neresindeyim bencilliğin
Çöktü üstüme ağırlığı