Tunç Çimen - Duy Beni

Son nefesimde bir sen vardın, bugün nerdesin neden yol aldın
Bir gece korkumu aştım uyandım, baksana halime kalbim uyandı
Günleri ecelime defnetmezken cennete kokunsa çok geç ulaştı
Dönmemi hislere lütfetsen bile yalanım çokmuş kanma sen aşkım
Ağlar bu yazar sorunum hep aynı, günüm hiç bir zaman olmasın aydın
Dağlar mı yazar kaderimi kısmete bağlarım öksüz bahtıma kaydın
Çare mi haplar gelmeyişinle paranoya bıkkın halim acıttı
Gitmeyi isterim burdan söyle doktor bey be durumum ağır mı?
Bir güne sığamaz geçmişimiz ben evreni yakarım gelmen için
Renklere baksan sersefil hepten, kasveti atamaz gülmez içim
Sokaklar ıssız alkolu diktim, dertten tasadan kalmadı beynim
Cesedimi toplama uçurumlardan, göz yaşı dinmedi yaktım kendimi
Saatim bana küskün beni anla, yazamıyo eller kanıyo şu anda
Herkes gitti sade biram var, ay bana düşman kastım ahval
Yolunda olsa göğe konuşanlar sonumuzu izler susardı çoktan
Iraksın artık benden noksan, kıyıdayım hırçın denizde yok kan. Her şeye rağmen sen bi meleksin, korku ve cinnet her an kapımda
Çizmeden izleri başlar bir çile, şiirlerimse kimin çapında
Ufkuma gözleri dizmişler niye, korneo kopmuş mahzen atında
Şu an sağımda, yolun yakın da, uzaktım anla, sorun kafamda
Düşman bana yolları şehrin sana soramam sevgini kimle silerdin
Gözyaşı dinmez hep mi biterdi sonları mutsuz kirli sinerji
Dönmeni ecelim hep isterdi, kalbime yahut sen seçilensin
Derdime derman lifleri kendim sardım yardan dumana tükendim
Diyaframımdan akar bu paslar, hiç bunlar beni yakar mı asla
Gögsüm gergin olamadı yastan, dertlere övgüm büyük bi hazla
Meleğime kaçtım gücüm yok onda, duvarlarınsa dördü bi yandan.
Üzerime gergin tiz ve de sesler, tılsımlardan büyük bi çember
Kurmuş mazinin izleri rehber, eritse bedenimi asidik ester
Ecelimin hisleri kalem ve defter, koşamam baksana gömlek kan ter
Duymaz sesimi bu çok sevilenler, tutmazlar elimi hep mi yenerler ?
Yaşıyorum hayatı pek bi kalender, besleyen sevgimi hangi haremler ?