Tunç Çimen - İlkbahar

Biliyosun hep ben hatalar yaptım, üzgünüm anla uzakta aşkın.
Kaderimi yazdım, kimlere kaldık? Sözlere yüklü ben bi cevaptım.
Basittir benim bu sefer ifadem, dinlerken hiç ağlama tanem.
İbreti aldım yüzüm hep matem, söylerken ben yanarım halen.
Sırtımı döndüm mutluluğa ve çok da değiştim dinle biraz.
Ömrümü adadım hıçkırığa ben hep yenilirdim izle miraç.
Ben de bir hiçtim sensiz lakin gitmeyi ben de bil istemedim,
Onca günlerin anısına dair renkler içimde hiç eskimedi.

İlkbahar aşkım, gez toz eğlen, gülüşüne beni kat durma yerinde
Bilirsin işte sende bahane bende asalet yok bu gidişle
Kırılan camlara bin türlü keder, dansıma gülüşün eşlik eder ve
Harap bitaptır bende beden de artakalan kül bizden geriye. Lanet ederken geçmişime sen, bunca hüzün var bak ne diye?
Nefret edersen giderim burdan, şimdi de ver bana yön yeniden.
İstersen sana prim de benden, pişman şimdi her sevilen..

Ölümüme gülüşünü katıyorum aşkım, prangalardan esir oldum bak
İçimde pişmanlık bu satırlar amma ve lakin seni bulacaklar
Uyandığımda her yer sakin, insanlar da heder oluyorlar
Yapsam da müziği, yakar canımı bu sessiz çığlığım beni avuturlar.
Cümleler çöküyo da her darbende, hiç duymadığım ritim var kalpte,
Esir oluyorlar tek bir yerde ben yine küskündüm kadere.
Hani derdim ya "asma suratını" ! Günlerim sayılı bozma kuralını,
Hapları bırakalı sessiz burası, hiç de çekinme al yine canımı.