Turgut Çakır - Seni Sevince Anladım

Seni sevince anladım
Hayatın acılarını
Dikenli yollarını

Yolları dikenli kentte yaşadım
Yalnızları ezen
Küllüğüm diyen insanları gördüm

Seni sevince anladım
Hayatın acılarını
Dikenli yollarını

Yolları dikenli kentte yaşadım
Yalnızları ezen
Küllüğüm diyen insanları gördüm

Seni sevince anladım
Hüzünlü gecelerin ışıkları
Sarınca ruhumu
Aşksız yaşayan insanların
Acılarını gördüm

Soğuk sularda boğulan
İnsanların kederleri
Sığınacak yeri olmayan
Yaşamsız geceleri gördüm

Yolları dikenli kentte yaşadım
Yalnızları ezen
Küllüğüm diyen insanları gördüm

Acılarla yandım tutuştum
Aşksız gecelerin boşluğunda buldum kendimi
Ağladım sızladım yaralı kalbim
Yangın içinde yanan bedenim

Hayatın sönük ışıkları
Kararttı yüreğimi
Yalnızlık güneşinden üşüyen gözlerim
Göremedi mutlu insanları

Anladım ki ruhsuz insanlar varmış
Burası küllüğüm diyen insanlar Boğarmış mutlu canları
Ezermiş aşıkları

Ben dikenli kentte yaşadım
Huzurlu insanları boğan
Aşıkları ezen
Mutlu konakları yıkan
İnsanlar gördüm

Ne insanlığı belli
Ne aşkları aşk
Gözleri sapık
Hayatın sönük ışıkları
Kararttı yüreğimi
Yalnızlık güneşinden üşüyen gözlerim
Göremedi mutlu insanları

Anladım ki ruhsuz insanlar varmış
Burası küllüğüm diyen insanlar
Boğarmış mutlu canları
Ezermiş aşıkları
İnsanlar tanıdım

Ruhsuz güller yapan
Kentte yaşıyorum
Hayatın güzelliği yıldızlara tutunmuş
Acılı yollardan geçiyorum

Aşksız güller yapan
Yalnızları ezen
Burası küllüğüm diyen insanlar tanıdım
Aşk nedir bilmeyen
Ne idiğü belirsiz insanlar geliyor diyenleri tanıdım
Gurbet kuşlarını
Yalnızları ezen
Aşıkları yutan kentte yaşıyorum

Seni sevince anladım
Hayatın acılarını
Dikenli yollarını

Aşkın insan hakkı olduğunu
Bilmeyen aşksız insanlar gördüm