Vasi - Karamsar Bahçem

Seni düşünmekten kafamda hiç bir akıl kalmadı..
İşkence gördüm, ezip geçtin ben hala sağlamım.
Kışın ortasında varlığınla ısındım,
Şu an ölmek istedim bana Yalnızlık yakındı !

Sevgilim onca zaman yokluğundan içtim,
Sense beni anlamayıp bir cahile gittin...
Sanki çiçek sergisiydi karanlıkta gözlerin,
Kulaklarıma aşinaydı yankılanan seslerin.

Temmuzun 11'inde açan bir çiçek gibi...
Kalbimde yetişiyorsun bende hiç kalmadı dert kibir.
Varlığın güneşse eğer sıcaklıktan mahvolurum !
Harfin bedel satırlarıma ilham perimsin benim.

Bugün benim için taşı omzunda güneşi,
Eğer kalbimi kırarsan yanık dursun bedenin...
Beni uçuruma sürükledi iştahlı gözlerin,
Ağlatmasa çok iyi olacak o tatlı sözlerin...

Nakarat :
Yaşadığım şehirde hep tek başımayım ben,
Her gün kavga etsekte beni bırakıp gitme... Kalbimdeki dert sensiz hiçbir zaman bitmez,
Gittiğinde harap oldum son birkere dinle !

Görmedim hiç arkandan deliler gibi bağıran,
Ne söylesem ? Duymamıştı aşık olan sağıra...
Sokaklar cehennem oldu, nefret dolu kahrından,
Hiçbirşey umrumda değil giden gider aldırmam.

Sol elimde halatla gece yarısını bekliyorum,
Sen hergün o salakla ipime düğüm ekliyorsun.
Seviyorsun ömür boyu kalbinde o herifi
Bense senelerdir mektuplarını saklıyordum...

Bugün benim için taşı omzunda güneşi,
Eğer kalbimi kırarsan yanık dursun bedenin...
Beni uçuruma sürükledi iştahlı gözlerin,
Ağlatmasa çok iyi olacak o tatlı sözlerin...

İstemezdim... Soğuk ceset kollarımın arasında,
Cehennemin ücra köşesinde beter yanasım var...
Varlığın sinir küpü vücudumda kızarıklar,
Herşeyim, senden başka yoktu beni hiç anlayan...