Yeis Sensura - Son Köşküm

Giriş:

Günahsızdık öylesine, temizdik küçükken
Özlüyorum her gününü şimdi kolda büyüdü el
Hangi zaman büyüdü ten ve hangi yolda çürüdü ben
Özlememek elde değil sayılı gün ve pili biter.
Dündür bugüne en uzak gün haydi gözleyin
Dürbün istemez demiştir bil ki Asaf Özdemir
Ege kıyıları gibi de bu cildim, yaşlı gösterir.
Çukur çukur oyfuğu yeri

1.Verse:

Çukur çukur oydu yeri, almak için zaman beni çok ter döktü vakit.
Yalan hayat anladım.
Yoktan var eden bu Ya'Rab Hayruyama'dır
(ve) Gökten yağdı yağmur aynı bak bu kan tadında
(ve) Göm gel! Kaydı yıldız. Son araçtır dar tabutlar
İçimden bir parçadır. Yinede ben ona kızmıyom
Güneş bile yapmacık, parlıyor ısıtmıyor!
Vakit aldı beni (beni) etti beni delik deşik.
Boş bir beşik istemiştim. Güneş açtı geçti içim!
'
Son kez gülüyorum affet beni Ya'Rab
Misafir ben'
Son köşküm bir tabut olacak!


Nakarat(x2):

Gülmüyor yüzüm doğrudur anne! Bu dünya tersine dönüyor
Geçmiyor günüm doğrudur anne!
Bu dünya dar geliyor bana

2.Verse:

Benim içim şimdi delik, parça pinçik oldu
Kan çıkarken aldı borcu! Yol bitti gitti yolcu.
Tek tabut bu son tabuttur, al köşke bak kuruldum
Yarım kaldı her işim, veda etti kaldı ruhu.
Beni bir cennet alsın ah
Yine bir nebze tattı nam
Gene de denedim etti laf
Nerede kaldı itiraf!
İtikat ve itiraf
İltifat ve iftira
İntibah! Ben ittim ah
Kaybederdik irtifa.
'
Ölmek için geldik biz kullar.
Ondan bayılıyoruz toprak kokusuna
Ölmek işi çok zaman alıyor
O yüzünden yaşıyoruz yıllar boyunca!

Nakarat(x2):

Gülmüyor yüzüm doğrudur anne!
Bu dünya tersine dönüyor
Geçmiyor günüm doğrudur anne!
Bu dünya dar geliyor bana